İşverenlerin çalışma şartlarında tek taraflı olarak değişiklik yapmaları yetkisi sınırlıdır ve sadece yönetim hakkı kapsamındaki konularda kullanılabilir. Ancak, yapılan değişikliklerin esaslı değişiklik sayılması halinde işçi tarafından kabul edilmeleri zorunludur. Esaslı değişiklikler, işçinin çalışma koşullarının ağırlaşmasına sebep olacak nitelikte olan değişikliklerdir.
İşverenin çalışma koşullarında yapacağı değişiklikler, işçiye yazılı olarak bildirilmelidir ve işçi tarafından kabul edilmeyen değişiklikler işçiyi bağlamaz. İşçi, değişiklik önerisini kabul etmezse işveren, değişikliğin geçerli bir nedenle yapıldığını veya fesih için başka bir geçerli nedenin bulunduğunu yazılı olarak açıklamak ve bildirim süresine uymak suretiyle iş sözleşmesini feshedebilir. İşçi, bu durumda dava açma hakkına sahiptir.
İşverenin iş sözleşmesinde yapacağı tek taraflı değişikliklere karşı işçinin korunması için iş güvencesi hükümleri bulunmaktadır. Bu sayede işveren, tek taraflı bir biçimde çalışma koşullarında aleyhine esaslı değişiklik yaparak işçiyi feshe (istifaya) zorlayamaz. İşçinin, çalışma şartlarında yapılmak istenen değişikliği usulüne uygun biçimde yazılı olarak ve süresi içinde kabul etmesi durumunda, iş sözleşmesinde değişiklik gerçekleşmiş olur.
Sonuç olarak, çalışma koşullarındaki değişikliklerin esaslı olup olmadığının ölçütünü, yapılan değişiklikle çalışma koşullarının işçi yönünden ağırlaşıp ağırlaşmadığı oluşturmaktadır. İşveren, çalışma koşullarını tek taraflı olarak değiştirebilse de, bu yetkisi sınırlıdır ve esaslı değişikliklerin kabul edilmesi zorunludur. İşçinin haklarının korunması için iş güvencesi hükümleri bulunmaktadır ve işveren tarafından yapılacak tek taraflı değişikliklere karşı işçi haklarını arayabilmektedir.